Er is geen opgroeien zonder pijn. Er is geen bestaan zonder pijn. Pijn in alle aspecten van het bestaan. De pasgeborene huilt, als hij de baarmoeder verlaat, heel veel, huilt van de pijn, de pijn van de eerste ademhaling die zijn longen vult en dit veroorzaakt pijn. We worden geboren met het teken dat ademhalen pijn doet.
Pijn wordt weggenomen door de moeder, die voordat haar kind geboren wordt, pijn voelt, de vreugde van pijn die leven genereert. We leren altijd dat vreugde aanvankelijk gepaard gaat met pijn.
En gedurende ons hele leven, gedurende ons hele bestaan, dragen we pijn met ons mee, de meest uiteenlopende, de baby die voor het eerst huilde van de pijn bij het ademen, de tiener die pijn heeft vanwege de leeftijd en de groei - lengte, tiener komt van "ador-lescere", draagt aan de wortel de vorming van een bepaalde tijd in het leven, die pijn doet om te groeien; Gewrichten, botten en het lichaam doen pijn als een natuurlijk onderdeel van het levensproces, pijn tijdens het groeien.
De pijnen van de ouderdom zijn inherent aan het bestaan zelf, het zijn pijnen die overal aanwezig zijn. Dit zijn natuurlijke vormen van pijn, waaraan niemand ontkomt. Het is de goddelijke natuur die laat zien dat de menselijke natuur alleen in pijn kan bestaan. Onvermijdelijke pijnen.
En het existentiële proces? Het doet heel veel pijn. We brengen ons hele bestaan door met het omgaan met deze pijnen, de pijnen van verlies, van faillissement, de pijnen van verraad, de pijnen van verlating, de pijnen van niet-terugbetaling, de pijnen van gratuite haat, de pijnen van frustratie, de pijnen van niet-erkenning […] aan het einde van alles wat meineed is, is wat overblijft de pijn, en niet de woorden en hun betekenissen; Verlies, verlating, beproevingen en alles wat hierboven genoemd wordt, zijn alleen maar wat ze zijn omdat het pijn doet.
Pijn is dus de kern van alles, en het enige wat we hoeven te doen is pijn te veroorzaken, of het nu gaat om lichaam, ziel of geest. Zelfs liefhebben doet pijn.
Hoe gaan wij om met onze pijn?! Als pijn een onvermijdelijk proces is, wat moet ik dan doen als de pijn voorbijgaat of in mij zit? Hoe behandel ik haar?
Ik herinner me dat ik een paar dagen geleden een gebedsverzoek op mijn mobiele telefoon ontving. De afzender vroeg om gebed, zodat God hem geduld zou geven om het lijden te verdragen dat de pijn in zijn leven hem bezorgde. Deze woorden ontroerden mij. De gebedsverzoeken zijn meestal dat God zijn beproevingen wil wegnemen, dat God zijn achterstallige autobetaling wil betalen, ik heb zelfs een gebed ontvangen waarin God vroeg om zijn auto zuiniger te maken!!! Maar dit, geduld om de pijn te verdragen!
Jakobus, de broer van onze Heer Jezus Christus, zei: “Beschouw het als louter vreugde, mijn broeders, wanneer u met allerlei beproevingen te maken krijgt, omdat u weet dat de beproeving van uw geloof volharding teweegbrengt.”
Paulus, de apostel, zei dat verdrukking geduld en deze ervaring voortbrengt.
Wie in Jezus gelooft, moet in het volle besef van het Evangelie van Christus begrijpen dat het de pijn van het leven en de pijn in het leven zijn die ons doen groeien. Groei zonder pijn is een utopische fantasiewereld, een Disneyland van het leven. Er bestaat gewoonweg niet zoiets als een leven zonder pijn.
We moeten van onze pijn een product voor het leven maken, onze pijn een stap in het bestaan maken, anders zullen we pijn met bitterheid ervaren of pijn met grote vreugde. De grote vreugde van pijn zijn mensen die het begrijpen om in God te zijn. Pijn beïnvloedt ons niet tot de dood, pijn beïnvloedt ons tot het leven. Het groeiproces zal immers altijd pijn doen.
Alleen de vreugde van het lijden en het besef van het goddelijke voorrecht om ‘au’ te zeggen, staan ons niet toe om pijn te veranderen in een gat, een afgrond, een kerker van de ziel.
Zeg dat het pijn doet als het pijn doet, maar weet dat het mogelijk is om zelfs in de pijn vreugde te hebben.
Wees gelukkig met je verdriet in het leven en wees een reus onder de mensen.
In pijn,
Fabiano Moreno