Erfelijke vloek, vloekverbreking en dergelijke…
Dit is geen nieuw onderwerp, maar het wint aan populariteit in Brazilië. Dat is verrassend, aangezien het ook in historische kerken aan populariteit wint.
Het ontstond in de VS in de jaren tachtig, maar in Brazilië is het sterk uitgebreid door pastor Helena Tannure, naast andere pastors (meestal vrouwen die deze doctrine verspreiden en prediken). Ik wil de verdiensten, trots of eer van deze vrouwen niet wegnemen, integendeel, als je ze onderzoekt, zie je mensen met geloofwaardigheid en karakter. Geschikte dames en zelfs enkele grootmoeders.
Het onderwerp van het verbreken van erfelijke vloeken of het bevrijden van voorouderlijke vloeken, of zelfs genezings- en bevrijdingsseminars, levert altijd overtuigende toespraken en Bijbelteksten op, ja, het is Bijbels, maar anti-evangelie. En met dit document leg ik uit waarom.
Ik ga ervan uit dat in het Evangelie van Christus niet alles wat goed gaat, ook daadwerkelijk goed is. Dat getuigenissen of sporadische situaties van succes in deze thema's geen bewijs zijn voor de leer, net zoals de genezende zakdoek van Paulus een uitzondering was, net zoals de schaduw van Petrus een uitzondering was, net zoals Jezus zei dat er veel weduwen in Israël waren, maar dat slechts één persoon wonderbaarlijk voedsel ontving van Elia, en net zoals er veel melaatsen waren in Samaria, maar dat alleen Naäman werd genezen. Met andere woorden: God heeft de vrijheid van uitzondering, omdat de Geest vrij is, maar wij kunnen de uitzondering niet omzetten in indoctrinatie.
God vroeg Mozes om een bronzen slang te maken om degenen te genezen die ernaar keken, nadat ze door slangen waren gebeten in een staat van rebellie. Ten eerste was het een profetische daad aan de Zoon, ten tweede een uitzondering, die het volk niet begreep, want in 2 Koningen 18 moest Hizkia deze bronzen slang vernietigen omdat het volk offers aan het object bracht, omdat ze een uitzondering in een doctrine veranderden.
Daarom kan geen enkel getuigenis de manifestatie van Gods kracht tenietdoen of negeren, omdat Hij vrij is. Echter, geen andere vorm dan het Evangelie en wat de apostolische kerk ons heeft nagelaten, kan leerstellig zijn. Deze praktijk is een syllogisme.
Is het mogelijk dat er iets Bijbels is, maar dat tegelijkertijd anti-evangelie is? JA! Een drastische fout VANDAAG de dag is om naar de Schrift te kijken en Christus alleen als het einde te zien, of nog erger, helemaal niet naar Christus te kijken. In Christus hebben we de duidelijke openbaring dat in Hem alles bestond, werd aangewezen en vervuld, voordat het voorlopig en/of profetisch was tot aan Christus. Nu hebben we de openbaring van Christus, volgens Paulus, de volheid van de tijd, en om deze reden moeten we naar alle Schrift kijken en Christus als het BEGIN en het EINDE zien. Lees alles vanuit Christus, en de conclusie van alles eindigt in Christus. Daarnaast is het zo dat als het om leer gaat, het anti-evangelie is, en als het om informatie gaat, het slechts een historisch effect is of betrekking heeft op een andere periode die niet van toepassing is op de Kerk van het Lam.
De tekst die voor deze gelegenheden uit het Oude Testament wordt aangehaald, spreekt van ongehoorzaamheid en de voortzetting van deze ongehoorzaamheid aan de wet van God die aan het Hebreeuwse volk was gegeven. De interpretatie is zo primitief en eenvoudig dat ik, omdat het het Oude Testament is, niet op de verdiensten in zal gaan om ze niet uit te breiden (indien nodig, nog wat meer). In het nieuwe verbond wordt voornamelijk Mattheüs 23:29 en verder aangehaald. In het verhaal is het duidelijk dat de Farizeeën - religieuze mensen uit die tijd - door valse moraal en spiritualiteit de profeten van de voorouders "aanbaden", ook al hebben zij (hun voorouders in dit geval) hen gedood. Ze blijven de relatie met God echter niet accepteren of begrijpen, en daarom zou de "zonde" van hun voorouders op hen neerkomen.
De zonde van het niet aanvaarden van de Messias, Christus. Omdat het een reeks van zaken met zich meebrengt, en zoveel “weeën” die die generatie Joden in hun huid zou voelen, zoals in feite gebeurde en een deel van de “weeën” vervulde in het jaar zeventig na Christus.
Naast de vermelding van het huis van David, Gods ongenoegen over het bezoeken van ongerechtigheid aan het vierde geslacht, enz. Dat wil zeggen, wettelijke bepalingen of uitzonderingen. Laten we naar het Evangelie gaan, naar Christus, want dat is de autoriteit die wij hebben voor deze leer.
Paulus waarschuwt ons in Galaten…
“Christus heeft ons vrijgekocht van de vloek van de Wet door voor ons een vloek te worden, want er staat geschreven: “Vervloekt is een ieder die aan een boom hangt. Dit is opdat door Christus Jezus de zegen van Abraham tot de heidenen zou komen, en opdat wij door het geloof de belofte van de Geest zouden ontvangen.”
In Kolossenzen…
“En u, die dood was door uw overtredingen en de onbesnedenheid van uw vlees, Hij heeft u samen met Hem levend gemaakt door ons al onze zonden te vergeven en de geschreven verplichting met zijn voorschriften, die tegen ons indruisten, teniet te doen. Hij heeft het volledig weggenomen door het aan het kruis te nagelen. Nadat Hij de machten en krachten van het kwaad had ontwapend, heeft Hij ze in het openbaar tentoongespreid en door het kruis over hen allen getriomfeerd. … “
In Korintiërs…
Daarom, als iemand in Christus is, is hij een nieuwe schepping; oude dingen zijn voorbijgegaan; Zie, alles is nieuw geworden.
Nog…
Dat wil zeggen, God was in Christus de wereld met Zichzelf aan het verzoenen, door hun hun overtredingen niet toe te rekenen; en heeft ons het woord van verzoening toevertrouwd.
Nog…
Want Hem, die geen zonde gekend heeft, heeft Hij voor ons tot zonde gemaakt, opdat wij in Hem gerechtigheid Gods zouden worden.
Net als talloze andere teksten uit het Nieuwe Testament. Een praktisch voorbeeld is de familie van Jezus zelf, want in de genealogie van Jezus hebben we prostituees, overspelers, moordenaars, afgodendienaars, genocidale, kindermoordende, incestueuze, perverse mensen... en de Zoon van God komt uit deze genealogie om te bewijzen dat de Christus – God in het vlees – Gestorven – Opgestaan – Aan het KRUIS elke erfelijke vloek heeft uitgewist voor hen die geloven in het offer van zijn bloed, zijn offer.
Het aanvaarden van het verbreken van de vloek voor hen die Jezus belijden en Hem dienen, is als het tenietdoen van het kruis van Golgotha, het is het tenietdoen van het offer van het lam. Wij hoeven de vloek in onze stamboom niet te verbreken, maar moeten eens en voor altijd geloven in wat er namens ons is gedaan.
Ik schreeuw het uit, net als Paulus, in het aangezicht van deze beweging
O dwazen! Wie heeft hen betoverd? Was het niet voor uw ogen dat Jezus Christus gekruisigd werd? Ik wil slechts één ding weten: Hebt u de Geest ontvangen door de wet te onderhouden, of door te geloven wat u hebt gehoord? Bent u zo dwaas dat u, begonnen met de Geest, nu uzelf door eigen inspanning probeert te vervolmaken? Was het tevergeefs dat u zoveel hebt geleden? Indien het werkelijk tevergeefs was! Doet Hij, die u van zijn Geest voorziet en wonderen onder u doet, deze dingen dan uit de werken van de wet of uit het geloof waarmee u het woord hebt ontvangen?
Maar wat moeten we met onze kinderen doen? Hoe kunnen we gedragingen verklaren – zonden die zich van generatie op generatie herhalen?
Wat zijn wij? Vanuit een gedragsmatig oogpunt zijn wij de omgeving waarin wij leven.
De handelingen en het karakter van ouders worden gemakkelijk overgenomen door hun kinderen, omdat een kind dat in een losbandige omgeving leeft, dit als een alledaagse daad beschouwt. Dit wordt gedragsreplicatie genoemd, net als angst. Angst heeft een sterkere macht dan de duivel om ons ervan te weerhouden het beste van God te leven.
Een wijze man zei ooit: angst komt door de deur naar binnen en geloof gaat door het raam naar buiten.
Een praktisch voorbeeld is heel gebruikelijk in een gezin waar de grootmoeder gescheiden was of niet gelukkig getrouwd was, om dit te repliceren bij haar dochter, kleindochter, enz. Dit is gebruikelijk in verschillende sectoren, van de gedragspraktijk van de grootmoeder die niet wist hoe ze haar dochter moest opvoeden en die hetzelfde relationele gedrag had als haar moeder, omdat het het gezonde verstand van de familie was, dat wil zeggen, ze had dit gewoon geleerd, een gedragspatroon in relaties. Of zelfs angst, angst dat het huwelijk mislukt omdat de moeder niet bij elkaar past, trauma's, en nog veel meer psychoanalytische factoren, waardoor een goede therapie meer resultaat geeft dan gebedscampagnes en bevrijdingsseminars.
Deze seminars en campagnes dragen gedrag – persoonlijk karakter – over aan de duivel.
Het heeft niets te maken met een erfelijke vloek, maar met een verandering van denken en gedrag. En als het Evangelie daarop ingaat, geneest het het individu werkelijk, omdat er een verandering van denken plaatsvindt.
Ook al zijn er in bepaalde families vertrouwde geesten actief, ja, er zijn vorstendommen en machten die families, steden, naties, enz. begrijpen, het legioen van demonen in Gadarene zelf bewijst dit toen het zei dat het die regio niet wilde verlaten, enz. Zelfs als dit het geval is, wordt zoiets door Christus nietig verklaard, uitgewist, wanneer hij Christus belijdt. Nadat hij Jezus had ontmoet, had de man uit Gadare geen genezingscursus meer nodig en hoefde hij ook niet de vloek te verbreken. Hij hoefde alleen maar terug te keren naar zijn familie. Want in de wieg van een familie die zorg en liefde uitstraalt, hebben de juiste maatregelen de kracht om elke verbitterde ziel te genezen.
Onze kinderen zijn onze kopieën, zo simpel is het.
Ik herinner me een boek van Charles Spurgeon – “The Prince of Preachers” (19e eeuw) waarin hij het aandurfde om te preken in een seminar voor werkers voor heel West-Europa over het thema: “Red de kinderen”. Waarin hij pastors en predikanten waarschuwde om belang te hechten aan kinderen, met de grootste waarheid in de woorden dat de redding kinderen moet bereiken en niet moet wachten tot het hen bereikt als ze jong of volwassen zijn, dat onze kinderen gered moeten worden terwijl ze nog kinderen zijn, wachten tot ze jong zijn om te beslissen voor Christus kan te riskant zijn en dat ze gered zouden worden met de constante leer van het Woord van het Evangelie, en op dat moment riep hij heel Europa op om hun zondagsschoolklassen op zondagmorgen exclusief voor kinderen te organiseren.
Deze woorden van Spurgeon laten mij naar onszelf en onze kinderen kijken. Hoe belangrijk vinden wij hun geestelijke leven? We komen niet met onze kinderen samen om de Bijbel te bestuderen, we willen niet op zondag vroeg opstaan en ze naar de zondagsschool brengen in naam van onze rust en comfort, in naam van onze vrije tijd op zaterdagavonden die duren tot zonsopgang en we ze 's ochtends vergeten, hoeveel van ons die zich zorgen maken over kinderen van vijf tot twaalf jaar weten dat het woord van de waarheid in hen woont en al gereinigd is door de woorden die Christus tot ons heeft gesproken. JA, deze thema's en seminars zijn zo succesvol, ook al zijn ze tegen het evangelie in. Dat komt omdat we onze voorouders de schuld willen geven van wat wij zelf verantwoordelijk achten en ons zorgen maken over het redden van onze kinderen voor Christus.
We willen de beste school, sport, Engels, zwemmen, we zijn trots op de goede cijfers, intelligentie en het geluk van onze kinderen, maar weinigen van ons maken zich zorgen over het redden van onze kinderen voor Christus. We denken dat het een natuurlijk proces is, een gevolg van de omgeving. NEE! Degenen die in de wieg van het Evangelie worden geboren, moeten als kind gered worden. De jeugd is te verleidelijk voor hen die nog geen echte ontmoeting met Christus hebben gehad.
Tot slot hechten wij veel belang aan de kinderafdeling, het is de belangrijkste afdeling in de kerk. En ik ben de vrucht van zuster Romilda, die mij op vijfjarige leeftijd leerde om te onthouden: “Uw woord is een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad.” Hij liet mij het uit mijn hoofd reciteren, omdat ik nog steeds niet kon lezen tijdens de eredienst. Het liet me nooit meer los. En ondanks alles in het leven, ondanks alle zonden van de jeugd, wist ik eindelijk dat UW woord een lamp voor mijn voeten is. Ik durf gerust te zeggen dat de kerk en soms ook ouders religie, de morele en gedragsmatige praktijken van een evangelisch of religieus persoon, in categorieën indelen die meer gebaseerd zijn op angst dan op geweten. Maar zuster Romilda liet mij als kind al verlossing zien door het eenvoudige woord van het Evangelie.
Meer dan ooit hebben we behoefte aan seminars met ouders en kinderen, aan conferenties en ontmoetingen met ouders en kinderen, maar dan wel met de waarheid van het evangelie als een licht dat onze geest verlicht, zodat we geen schuldgevoelens en angsten op onze kinderen overbrengen.
Fabiano Moreno