Toen ik het Evangelie en zijn levensvisie voor de hele mens begreep, besefte ik al snel dat de rest gewoon de rest is.

Het is alleen mogelijk het nieuwe van God te ontvangen als je een nieuwe ontvanger wordt, dat wil zeggen een nieuw hart voor een nieuwe mens die de nieuwheid van het leven door en voor Jezus ontvangt. En dit vraagt om wederopbouw, het Evangelie van Jezus is angstaanjagend, omdat het alleen mogelijk is het te ontvangen en te omarmen als goed voor de ziel als datgene wat ontvangen wordt, wordt afgebroken als gevallen en zondige natuur en opnieuw wordt gevormd als een cel door

cel, of het nu gaat om concepten, voorschriften, zekerheden, gedachten of overtuigingen, dit huis dat op zand is gebouwd, moet worden afgebroken, afgebroken en op de rots worden herbouwd.

Wezen,deEvangelieneerzettenalleen,zondertoevoegingenEnbekwaamvantransformerendemanneerzettengeheel.Op dit pad dat Jezus ons vraagt te volgen, bevinden wij ons in het levensproces, leren wij van ons eigen leven en worden wij dagelijks geconfronteerd met het vijandige leven in de wereld en het Evangelie als het tegenovergestelde daarvan.

Als we onszelf bijvoorbeeld afvragen waarom Jezus geen aandacht heeft besteed aan kwesties die wij als essentieel voor het leven beschouwen en die wij als vitaal voor een goed leven beschouwen, zoals het huwelijk (hij heeft nooit een echtpaar om advies gevraagd), kwesties zoals het zijn van een man die ‘zijn broek eert’, naast zoveel andere kwesties, dan zullen we zonder direct antwoord achterblijven. Juist omdat wij het leven niet als één geheel beschouwen voor het gehele Evangelie. Met andere woorden, hoe behandelt het Evangelie al deze onderwerpen? Simpel gezegd gaat het Evangelie van Jezus over de fundamentele essentie van de mens, namelijk hijzelf, een spirituele kwestie (niet spiritualiteit).

De essentie van het Evangelie is liefde. Genoeg. Heb God lief boven alles en mijn naaste alsof hij mij is. Punt. Er is niets meer over.

Al het andere is een masker dat door de geestelijkheid is geïmplanteerd en goedgekeurd, om te proberen een kenmerk of een “modus operandi” om te ontsnappen aan de confrontatie die Jezus mij elke dag laat ervaren als ik in de spiegel kijk. Om relevante morele en sociale kwesties, zoals religieuze normen, aan te kaarten.

Toch hebben we nog nooit zoveel cursussen, procedures en normen binnen kerken gehad, zoals face to face met God, voor altijd getrouwd, mannelijkheidscursus, zakendoen in het licht van de Bijbel, enzovoort; voor alle smaken en vormen, het enige dat ontbrak was een “cursus om jezelf te redden”.

Voor mij, en met excuses aan de promotors, volgers en deelnemers, is dit alles niets meer dan een masker voor het Evangelie. Het is een verspilling van tijd voor het Evangelie. Eerlijk gezegd kunnen psychoanalyse en groepstherapie beter werken dan veel van deze cursussen, omdat ze de oorzaak aanpakken en het wezen niet verdoezelen. Soms lijken ze wel op Anonieme Alcoholisten (die respect verdienen, want ze hebben al veel mensen geholpen), maar dan in het geheim, in een spiritueel jasje.

Ik heb van veel mensen gehoord over het wonder van face-to-face contact (hoewel ze heel weinig zeggen, want het is een geheim om te zeggen wat ze doen – het Evangelie verbergt niets, het toont zijn gezicht). Ze komen terug van daar en zeggen dat ze veel hebben gehuild, dat ze knuffelen, kussen, met een zoete en serene stem praten, maar voor de meesten is het een kwestie van tijd voordat ze terugkeren naar hun oude concepten, alles was niets meer dan een laag ongepaste verf, die eraf gaat met de regen en de confrontaties van het leven.

Uiteindelijk hebben we alleen nog maar cursussen nodig om te trouwen, om in een huwelijk te leven, om een man te worden, om ons leven financieel te organiseren, om voor altijd ouders te hebben, om een “vrouwelijke” vrouw te zijn, en nog tientallen andere dingen, omdat we LIEFDE missen.

Deze maskers van het Evangelie kunnen ons leren hoe we ons moeten gedragen, ons vormen en ons transformeren in kleine, gerobotiseerde loden poppen, maar ze kunnen ons nooit leren LIEF TE HEBBEN.

Alleen de impact op de borstkas, die deze elke dag vernietigt en weer opbouwt, kan ons doen LIEFHEBBEN.

Er is geen wet, geen gedrag, geen bijeenkomst, geen organisatie, geen ‘eeuwig’ tegen liefde, behalve de liefde. Alleen liefde maakt ons menselijk, de rest is slechts een vernislaagje.

En mijn grootste verdediging hiertegen is dat veel mensen gewend raken aan het ‘gaan’ naar ‘zijn’ op een plek met muren, stoelen en vaste tijden. Ze gaan naar kerken, maar het is geen kerk. Ze gaan naar de zelfhulpcirkel, maar ze hebben geen contact met God. Ze worden geplaagd door schuldgevoelens en nog meer schuldgevoelens, en staan nooit oog in oog met een spiegel die ons laat zien hoe leeg we zijn van Hem. Want zelfs het beste wat we kunnen zijn, ondersteunt niet Zijn aanwezigheid in mij, als Hij het niet confronteert met een unieke en persoonlijke roeping.

Het resultaat? De komende decennia zullen uitwijzen hoeveel nominale evangelicals dit land zal hebben.

De kerk bestaat uit mensen vol van God, en niet uit gebouwen vol mensen.

Laten wij het Evangelie van Jezus Christus, onze Heer, prediken, beleven en ermee geconfronteerd worden.

Fabiano Moreno