Spiritualiteit is het vermogen tot transcendente en verheven experimenten, ondanks onze menselijkheid. Spiritualiteit is een menselijke behoefte, met uitzondering van de training en volledige toepassing van de rede die ontkenning uitlokt.
Spiritueel zijn, zoals velen denken en praktiseren, betekent niet per se dat je een religieus proces doormaakt. Spiritualiteit is geen specifiek onderwerp. Spiritualiteit volgt geen regimentele en institutionele normen. Daarom zal de religieuze instelling altijd een standaard, vorm of regime vaststellen om een bepaalde spiritualiteit uit te oefenen. Zonder overdrijving kunnen we zeggen dat we óf religieus óf spiritueel zijn.
Spiritualiteit heeft te maken met een juiste, directe en ononderbroken verbinding. Spiritueel zijn betekent het goddelijke zo benaderen dat we op Hem gaan lijken.
Wie je als goddelijk wezen, God, zoekt, zal dus veel zeggen over wie je bent. Het christendom bijvoorbeeld heeft God door Jezus aan ons voorgesteld. Want God, die is wie Hij is, onbekend in zijn totaliteit, onbereikbaar, niet toegankelijk, wij weten alleen van Hem wat wij mochten weten. In Christus heeft God Zichzelf volledig kenbaar, toegankelijk en mogelijk gemaakt.
En deze Christus heeft één God één vorm van kennis gegeven: LIEFDE.
“GOD IS LIEFDE.” Punt. Wanneer wij dus in het christendom over spiritualiteit spreken, dan bestaat deze alleen in Christus en is deze alleen mogelijk als de bron van spiritualiteit enkel en alleen Liefde is; Liefde is de bron, de kracht, het middel, het doel van onze spirituele rede. Als we liefde hebben in spiritualiteit, hebben we GOD, totaal en mogelijk, en worden we goddelijk voor de mensen, omdat we spirituele mensen zijn;
De christelijke spiritualiteit, die ten onrechte werd toegeschreven aan een institutioneel en gestructureerd proces, heeft de spirituele mens verward met externe praktijken.
Spiritueel zijn betekent dat je je leven baseert op liefde. Zo simpel is het. Wie liefheeft, zondigt niet. Want in alles wat beoefend wordt, is liefde de eerste oorzaak. En voor wie liefheeft, bestaat de zonde niet meer. Omdat alle wetten die God heeft nagelaten exclusieve criteria zijn en gebaseerd op GEEN LIEFDE. Liefde voor GOD, liefde voor anderen en liefde voor jezelf.
Niet liefhebben betekent anderen pijn doen, kwaad doen, verraad plegen, haat, wraak nemen, hebzuchtig zijn en oneerlijk zijn. Want al deze praktijken houden op te bestaan als de praktijk van het leven liefde is. Daarom bedekt liefde een veelheid aan zonden. Daarom is er geen wet waar liefde is. Daarom is God in degene die hij liefheeft.
Zonder liefde zijn we niet spiritueel, hebben we Christus niet, hebben we geen toegang tot God, worden we nergens, voor niets en door niets gered.
Een spiritueel mens is iemand die in liefde leeft. Punt.
Fabiano Moreno.