De tekst die ik in 2013 schreef en die ik nu, na mijn redding, opnieuw las, leek voor die tijd nogal profetisch.
Er is ongetwijfeld een duidelijke verandering gaande in de ‘wolken’ van het collectieve bewustzijn van deze digitale generatie in relatie tot de kerk.
De Kerk is soeverein in Christus, Levend, en blijft onveranderlijk in haar leer. De wijze van samenkomen, bijeenkomsten met een gemeenschappelijk doel, door sociale of ceremoniële middelen, communicatie en dialoog, interactie, dat wil zeggen, de bestaansmiddelen van de Kerk zijn voortdurend in verandering; Het verschil is dat dit in het digitale tijdperk angstaanjagend snel gaat.
Als deze veranderingen in de ceremoniële en gedragsmatige sfeer niet waarneembaar zijn, zijn ze al reëel in de vorm van bewustzijn in het collectief (collectief bewustzijn is een sociale theorie van datgene wat al bestaat in het bewustzijn als geheel, waarbij individuen dezelfde gedachte van verandering of gedrag op hetzelfde moment en/of dezelfde richting hebben, die nog niet waarneembaar is voor de oculaire sfeer, maar die op elk moment kan bestaan in de vorm van een sociale explosie - het fenomeen van sociale demonstraties dat plaatsvond in Brazilië met de titel "het is niet voor de 0,20" is het bewijs van deze theorie). Het is een kwestie van tijd voordat de nieuwe ‘gezichten’ van de Braziliaanse evangelische kerk, gevormd door deze generatie, opduiken.
Welke generatie is dit?
Jongeren die geïnteresseerd zijn in sociale bewegingen, politiek en duurzaamheid, en meer dan dat, zoeken naar de ‘zuiverheid’ van de Kerk en benadrukken haar rol in de samenleving;
Jongeren die corruptie in de politiek niet accepteren, laat staan in de kerk; Jongeren die de kerk in de politiek accepteren, maar de politiek niet in de kerk;
Jongeren die ontdekken dat de kerk pas écht de kerk is als ze verder kijken dan de kerk zelf, van binnenuit door de poorten gaan, de oude slogan “kom hier” inruilen voor “laten we daarheen gaan…”, naar de straten, hoeken en sloten;
Een generatie die van uitsluiting naar inclusie gaat.
Welke generatie jonge evangelicals is dit?
Het is de generatie die over een ruime toegang tot informatie beschikt; luisteren naar Paul Washer, John Piper, D. A Carson, en lezen het "Ragbag Gospel", waarbij ze direct toegang krijgen tot duizenden stukjes informatie over het Evangelie, wat de kerk is, wat de waarheid is - zelfs vanuit het gezichtspunt van elke persoon, waarbij ze in seconden toegang krijgen tot miljoenen teksten, simpelweg door woorden te kiezen als "tiende", "wat de kerk is", "heiligheid", "evangelie", "christendom", enz.
Met alle mogelijke vormen van gadgets, computers, notebooks, mobiele telefoons, tablets en heel binnenkort ook horloges en brillen, kan iedereen een beetje van alles weten.
De kerk is hier inherent aan. Deze generatie jonge evangelicals verwerkt de opkomst van een nieuwe kerk, ook al weten ze dat niet. In deze kerk 2.0 zal geen plaats zijn voor pronkzucht, autoritarisme, stereotypen, optredens van schreeuwende predikanten met krachtige stemmen, noch zangers in glitter, met hun vieringen en glamour; het enige handschrift dat zij zullen vragen is dat van de waarheid met het Evangelie van Jezus; Jongeren die niet onder de indruk zijn van gebaren en geschreeuw, omdat ze alleen de waarheid in hun hart willen bevestigen en voortdurend in hun ziel genezen willen worden;
Jongeren die een sociaal leven hebben, activisten en burgers zijn, zullen merken dat de kerk niet langer de enige sociale kring voor evangelische christenen is. Zij zullen ontdekken dat er licht schijnt in de duisternis.
Ik vrees dat wij ons dit niet realiseren en dat wij de schuld geven aan de wereld die zich bij de Kerk aansluit, terwijl het juist de Kerk is die de wereld intrekt.
Neem het serieus, want het zou wel eens de eerlijke waarheid kunnen zijn.
Fabiano Moreno – juli 2013.