Johannes Kepler był niemieckim astronomem, astrologiem i matematykiem. Uważany za kluczową postać rewolucji naukowej XVII wieku.
W XVII wieku Kepler opublikował, że w roku 6 p.n.e. narodziła się nowa era astrologiczna, zwana Erą Ryb.
Udowadnia to, że mezopotamscy astrologowie mieli przynajmniej naukowe podstawy do podążania za gwiazdą, pomijając szaleństwo polegające na tym, że przez prawie siedem miesięcy podążali za nią na grzbiecie wielbłąda.
Stało się tak, ponieważ zostały one przyjęte z nadziei, jaką historycznie ustanowili mędrcy z Jerozolimy, zabrani do Babilonu jako niewolnicy pałacu królewskiego.
Wskazywali na Jowisza jako gwiazdę jednoczącą tę nową erę, która miała przynieść nadejście wielkiego króla. Narodowość niesiona tą nadzieją. Nawet jeśli instrumentami tej nadziei były gwiazdy, astrologia. Przynajmniej dowodzi to, że Bóg nie jest uprzedzony i komunikuje się we wszystkich formach i na wszystkie sposoby. To my to czynimy.
Kepler ustalił wiek Ryb na rok 6 p.n.e. Setki lat później okazało się, że był to błąd w obliczeniach roku zerowego, a Kepler miał rację co do co najmniej dwóch rzeczy: czasu i nowego czasu, który się wyłonił.
Dla naukowca – dowód astrologiczny; Dla mędrców ze Wschodu – nadzieja gwiazdy; Dla Heroda – zakłócenie władzy; Dla ludu – radość i euforia; Dla Żydów – prorok; W chrześcijaństwie – obiecany mesjasz; A dla ciebie? Kim jesteś?